Munti Smolikas - Kleftis peak (1847m.)


Στέλνοντας σήματα δορυφορικού ιντερνετικού καπνού στους συνοδοιπόρους μας από τσι Πάδες έπαιξε συνεννόηση και σήμερα ώρα 10 πρωινή βρεθήκαμε στον Ξενώνα τους (Mounti Smolikas). 
Ξενώνας Munti Smolikas - Πάδες με Έκτορα
Φορτωθήκαμε στο ΈτςΑρΒι (ξεκόλλα λίγο, βάλε σε παρένθεση τι εννοείς ρε φίλε->> HRV) του Κώστα και βρρρρρρ για το Ελέυθερο. Για το χωριό Ελέυθερο (γιατί ποιος το ξέρει το Ελεύθερο;) που βρίσκεται στις παρυφές του Σμόλικα, όπου ξεκινάει το μονοπάτι για την κορυφή Κλέφτης (1847μ. - στο gps το έβγαλε 1850m.)
Η παρέα στην αρχή της διαδρομής.
Μια διαδρομή που κανείς μας δεν την είχε ξανακάνει και ο Μήτσος μέσω του τζιπιές του μας οδηγούσε στην κορυφή. Είδαμε πεύκα, πολλά πεύκα και άλλα πεύκα, κάποιες οξυές, δρομάκια δασικά που για να τα περάσεις έπρεπε να πηδήξεις πολλά ρυάκια. 
Ρυάκια πολλά, πάρα πολλά αλλά ποτέ-ποτέ δεν είναι αρκετά!
Στα μισά περίπου ο δασικός σταμάτησε και μας οδήγησε σε μια μεγάλη αλάνα το αλάνι. Από κει και πέρα ανηφόρα συνεχόμενη  ~1km μέσα στο βουνό..., με το χιόνι... 

Οι καταρράχτες, των καταρραχτών.
Η Τραπεζίτσα στο βάθος και οι τρεις Χάριτες.
Λίγο πριν την κορυφή.
Στην κορυφή βλέπαμε και τι δεν βλέπαμε. Σμόλικα, Γράμμο, Τύμφη, Νεμέρτσικα, Σαραντάπορο, Αώο και την κοιλάδα της Κόνιτσας. Φυσάει κόντρα μου λέει, σ'ολάκερη γη του λέω. Μήπως να πάρουμε τον κατήφορο γιατί τα παπούτσια μου έγιναν βατραχοπέδιλα; 
Στην κορυφή Κλέφτης και στο βάθος ο Σμόλικας.

Ο Γράμμος από τον Κλέφτη - πίσω από τα σύννεφα.

Στην τεχνολογία μέσα είμαστε!
Έτσι πήραμε τα κλειδιά από το ΕτσΑρβι και γυρίσαμε σοροβολιό σια κατ, μέσα απ' τα χιόνια, κλαδιά, ξανά ρυάκια, κοτρώνες και τα συναφή. Φτάσαμε στο HRV. Το ανοίξαμε, πετάξαμε πίσω το backpack, βγάλαμε παπούτσια και τσι κάλτσες, μουσικούλα το αρκουντίσιον στο τρία και περιμέναμε τα παιδιά.
Ο κάμπος της Κόνιτσας και στο βάθος η Νεμέρτσικα.

Long run - We have fun.

Κυριακή κοντή γιορτή σήμερα, long run (προπόνηση μεγάλης διάρκειας) και τα μυαλά στα κάγκελα. Φεύγουμε από τον Gipsi Campus με κατεύθυνση την Λαϊστα μέσω του ασφάλτινου δρόμου, ωραία ήταν δεν έχουμε παράπονο αλλά πολύ άσφαλτο ρε παιδί μου. Αυτό ήταν, το κόψαμε στα κατσάβραχα να νιώσουμε λίγο. Το χιόνι σε αυτή την περιοχή μας έδινε την δυνατότητα να τρέξουμε (fuck yeah) και το τοπίο να εναλλάσσεται, την μία στιγμή να βλέπεις την Τύμφη, την άλλη τον Σμόλικα μην σου τύχει (απαπαπαπα). Χαμένοι λοιπόν μέσα στο δάσος, βγαίνοντας σε ένα ξέφωτο βλέπουμε τον Αώο και αριστερά το Ηλιοχώρι (ναι ρε man, αυτό είναι), βουτιά στον γκρεμό και ο Αώος στα πόδια σου. Έχοντας συμπληρώσει την πρώτη ώρα προπόνησης, γεμάτοι ενθουσιασμό, αποφασίζουμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής μέσω των καταρρακτών του Ηλιοχωρίου. Έτσι αντίθετα στην ροή του, ακολουθήσαμε τον παραπόταμο που χύνεται στον Αώο, ορμώμενος από το Ηλιοχώρι. Παραμυθένιο τοπίο, μοναδικές στιγμές. Θαρρείς θα ξεπηδήσει καμιά νεραϊδα με το μαγικό της ραβδάκι και θα αρχίσει τα τερτίπια της. Πίσω στην πραγματικότητα. Φτάνουμε στους πολυπόθητους καταρράκτες λοιπόν, ο ήχος του νερού καθώς πέφτει είναι εκκωφαντικά αθόρυβος και το τοπίο έχει μία παγωμένη αύρα που σε ζεσταίνει. Αφού ευχαριστήσαμε τον Jah για όλα αυτά και κλέψαμε λίγη από την ενέργεια του μέρους, ανηφορίσαμε για το χωριό είπαμε ένα γεια στα γκαλντερίμια του (γιατί άνθρωπο δεν είδαμε) και μαζί με έναν σκύλο που μας ακολούθησε, επιστρέψαμε στο καταφύγιο.
Ο Σμόλικας απο την κοιλάδα του Αώου.
Σας βλέπουμε.  

Η Τύμφη από χαμηλά, στον δρόμο προς Λαϊστα.

Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν. 

150 μέρες για το καλοκαίρι.

Καταρράκτες "Μπάλντα ντι Στρίγκα" 




Τρέξιμο στο χιόνι με τον νησιώτη!


Εσήμερα το πρόγραμμα είχε δύναμη. Ήρθε και ο βουρλισμένος από το νησί και έδεσε... Λίγα μέτρα στην αρχή άσφαλτο (~ 1km) και μετά στο χιόνι. Που είναι ο δρόμος ωέο; Τον κάλυψε το χιόνι. Μέχρι και βούτες κάναμε! 
-Πάρτε μια γεύση... 
-Μμμμμ!

-Τι μόνο αυτά θα γράψουμε; 
-Ναι, αφού έχουμε το βίντεο.




Κριθαρότο με σαλάτα

 Σήμερα το "μενού" είχε κριθαρότο με σαλάτα.
Λοιπόν, για το κριθαρότο:
Υλικά:
  • 500γρ κριθαράκι
  • 1 μέτριο κρεμμύδι
  • 1 πιπεριά
  • 1/2 πράσο
  • 2 καρότα
  • 1 κ.σ πελτέ ντομάτας
  • ελαιόλαδο με το μάτι
  • αλάτι, πιπέρι, μπαχαρικά


My food doesn't scream!
Εκτέλεση:
Τσιγαρίζουμε τα λαχανικά μέχρι να μαραθούν, προσθέτουμε τον πελτέ και το κριθαράκι και ανακατεύουμε για λίγο μέχρι να ροδίσει. Έπειτα ρίχνουμε το νερό και το αφήνουμε να βράσει. Το δοκιμάζουμε μέχρι το κριθαράκι να είναι έτοιμο (12'-15').
Εν βρασμώ ψυχής!

Για την σαλάτα:
Υλικά:
  • Μπρόκολο
  • Λάχανο
  • Καρότα
  • ΌΧΙ λάδι
  • αλάτι, πιπέρι, λεμόνι
Εκτέλεση: 
Περνάμε το μπρόκολο για 2' στον ατμό και τα ανακατεύουμε με τα υπόλοιπα υλικά. Έτοιμη.



Ω έλατο, ω έλατο...
... ακούς ωρέ έλατο;

Προπόνηση μιας ώρας.

Απόσταση: 10χλμ, διάρκεια: 1h:10, υψομετρική: 320μ.
Σήμερα είπαμε να πάμε για λίγο τρεξιματάκι. Long run είπε ο coach. Να πάμε άσφαλτο με πάγο ή στο μισό μέτρο χιόνι; Μην είσαι φλώρος, στο χιόνι! Και έτσι πήραμε την Κάγια γιατί ο Μπούλης ήταν τραυματίας και μπήκαμε στο δάσος. Αρχικά από τα high ways (δασικοί δρόμοι) και μετά off-road (=μέσα από τις βατσινιές). Το τρέξιμο στο χιόνι σε ανηφόρα μας κούρασε αλλά ένα είναι σίγουρο, ότι μας έκανε να μην θέλουμε να σταματήσουμε. Στάση για το καθιερωμένο μαρκάρισμα της περιοχής και επιστροφή. Η θέα προς την Τύμφη και τον Σμόλικα ήταν absolutely fabulous. Πίσω για φασολάδα. Εσύ από που παίρνεις πρωτεΐνη;

Κάθε αντίκρισμα της Τύμφης σε καθηλώνει.
Jah Gift.

Το Τσιροπούλι

και η Καγιούλα...

Μετά από αυτό, κατηφόρα με θέα τον Τσουμάκο!

Προπόνηση προς την κορυφή Τσουμάκο.

-Πού θα τρέξουμε σήμερα; Τσουμάκο. -Πόσο; Μέχρι να μπει το γόνατο μέσα στο χιόνι και να παγώσει το μούσι! Έ, και έτσι αρχίσαμε. Μέσα από τα δένδρα αρχικά και μετά μέσα από δασικό δρόμο μέχρι να συναντήσουμε την Στάνη του Αρντιάν στα 1400μ υψόμετρο. Εκεί άρχισε η ανηφόρα (καλά δεν άρχισε εκεί η ανηφόρα, αλλά εντάξει) και το ύψος του χιονιού όλο και μεγάλωνε. Βρήκαμε χιόνι μέχρι το γόνατο και συνεχίσαμε. Στόχος να παγώσει το μούσι... Σταματάμε σε ένα σημείο για φωτογραφίες και εκεί διαπιστώνουμε ότι: ρε, μαλάκα, το μούσι! Δες! (σημ. 1500μ υψόμετρο και -15οC).
Challenge accepted, τώρα μπορούμε να γυρίσουμε πίσω για tea! Τι γιατί ρε;   
Ανεβαίνοντας από τον δασικό δρόμο.

Ο Γυφτόκαμπος από του πρόποδες της Τύμφης.


Η Κούστα που μοιάζει με ηφαίστειο.

Σαν να ακούω την γιαγιά μου να φωνάζει: "Μπες μεσα θα κρυώσεις".
Και σου' κανε ένα μούσι, ο τρελός μπαρμπέρης στο Μαρούσι.